دلم گرفته

توی این غروب خلوت دِلم گرفته تموم دنیارو غم گرفته مُسافر من که کوله بارش پُر از غباره صدای بالِ کبوتَرارو یادم میاره شاید رو بال سفید اَبرا نشسته رَفته چه خوبه گریه که قَدِ دنیا دِلم گرفته چه خوبه گریه که مثل اَبرا دلم گرفته ای رفته بی خَبر نِفرین به این سفر رفتیو دستمو نگرفتی دَستای خَستَمو نگرفتی من از این شهر بی صدا کجا بِرَم دل شکستمُ به کی بدم شده این درد کُهنه وقت گفتنش کجا برم به کی بگَم به کی بگَم صدام کردی صدام کردی صدای قلبمُ شنیدم صدام کردی صدام کردی صدای قلبمُ شنیدم با گریه دنبال تو گشتم ولی دیگه تورو ندیدم تمام لحظه هارو گشتم ولی دیگه تورو ندیدم تن گرم عاشقت کوُ که سرده دستام ببین چه خسته ببین چه تنهام تو نیستی رنگ سحر پریده ،ستاره مُرده سیاهی ِ شب روزای خوبُ به خاک سپُرده صدات صدای پرنده ها بود پُراز هَوا بود چی شد که بال صداتو بستن بگو پَراتُ کجا شکستن بگو پَراتُ کجا شکستن کجا شکستن اَشکم نصارِ تو قلبم مَزارِتو رفتیو سایه ها تورو بُردن مردای قصه ها همه مُردن من از این شهر بی صدا کجا بِرَم دل شکستمُ به کی بدم شده این درد کُهنه وقت گفتنش کجا برم به کی بگَم به کی بگَم صدام کردی صدام کردی صدای قلبمُ شنیدم صدام کردی صدام کردی صدای قلبمُ شنیدم با گریه دنبال تو گشتم ولی دیگه تورو ندیدم با گریه دنبال تو گشتم ولی دیگه تورو ندیدم ولی دیگه تورو ندیدم ولی دیگه تورو ندیدم ندیدم ندیدم ندیدم ندیدم ندیدم