سقاره هستی

تو ای ساغر هستی به کامم ننشستی نه دانم که چه بودی نه دانم که چه هستی در بزم من شکسته ای در کام او نشسته ای نوشی تو بر سنگین دلان زهری به کام خستگان من همان اشک سرد آسمانم نقش دردی به دیوار زمانم بی سرانجام و بی نام و نشانم چون غباری بجا از کاروانم چون غباری بجا از کاروانم تو ای ساغر هستی به کامم ننشستی نه دانم که چه بودی نه دانم که چه هستی تو ای ساغر هستی به کامم ننشستی نه دانم که چه بودی نه دانم که چه هستی تنهاترین تنها منم سرگشته و رسوا منم آه ای فلک ای آسمان تا کی ستم بر عاشقان بشنو تو فریاد مرا آه ای خدای مهربان عشق تو خوابی بود و بس نقش سرابی بود و بس این آمدن این رفتنم رنج و عذابی بود و بس ای فلک بازی چرخ تو نازم بی گمان آمدم تا که ببازم ای دریغا که شد چشم سیاهی قبله گاه من و روی نمازم تو ای ساغر هستی به کامم ننشستی نه دانم که چه بودی نه دانم که چه هستی تو ای ساغر هستی به کامم ننشستی نه دانم که چه بودی نه دانم که چه هستی