فاصله مرموز

با این که مثل برگ میریزم اما هنوز درگیر پاییزم من عاشق این فصل مرموزم هر شب به ابرا چشم می دوزم اونی که چشمام و بهش دادم اونی که از چشماش افتادم از تو همین ابرا یه روز آمد سمت همین ابرا یه شب پر زد وقتی چراغ خونه روشن نیست چیزی حریف گریه ی من نیست کاشکی یکی بود و بهش می گفت پاییز فصل دل شکستن نیست پاییز فصل باد و بارونه فصلی که پشت بندش زمستونه با این که تو کوچه هوا سرده از رو نمیرم تا که برگرده وقتی چراغ خونه روشن نیست چیزی حریف گریه ی من نیست کاشکی یکی بود و بهش می گفت این فصل، فصل دل شکستن نیست پاییز فصل دل شکستن نیست