عاشقه زندگیام (فت صادق)

کنار من، بازم یه چای گرم خوابم هنوز و میخوره چشام به هم تو صدام بزن و باش همیشه مال من دوست دارم وقتی نگام به اون نگات گرست چقدر روزم خوبه وقتی میام بیرون صبح از خونه مهم نیس آسمون همش ازم دوره مثل باد بادک دارم دوسش عاشق زندگی ام چون نمیذاره ازش من به دل بگیرم چه وقتی خوب بود ، چه وقتی بد چه وقتی داشت گریه می کرد امروز چند خط از خنده هات نوشتم منو ورق بزن منم همون کتاب قصت میخونم برات و ببخش اگه صدام گرفتس فضای قلبت رو با قلب من بهم بزن این عمر می گذره شبای تلختو با قند من شیرین کن مشتی اینجور بهتره من خام و خسته نیستم من صدای نسل پاکم من راه بسته نیستم من هوای غرق خاکم اگرچه گلالودم ماهیا توم زندن من از یه راه دورم معلومه از جلدم چقدر قشنگه دنیایی که خدا نقاشی کرده سقفش آفتابی با چندتایی اَبره انگار تو قلبم آبی رنگه چقدر سفید همه چی بوی زندگی رو میده اون که رفته ، میدونم یه روزی برمیگرده خوب میدونم یه روزی برمیگرده میکنم نگاه به هر طرف رنگ سبز منظرست یکم قدم زدنو پیپ بدست تو مزرعم همش چمن .. فقط منم ، منم من عاشقم عاشقی که داره حرف حرفایی که ریشه هاش تو خاطرست ولی با لبخند چه ساده از همش رد میشم تا وقتی که خدا بخاطرم هست ، پیشم و عاشق زندگی ام چون نمیذاره ازش به دل بگیرم چه وقتی خوب بود ، چه وقتی بد چه وقتی داشت گریه می کرد یا خنده می کرد قصر نور با لوستر نسل بعدی با خداست مقصدم که با توست راهمون از هم جداست نشکنید به لرزشی فکرکنن بی ارزشید ما باد رو داریم پشتمون برگیمو تو چرخشیم میدونی وقتی راها رو رفتی سوز داری مثه روزای برفی هفته ها میشه دونه ها تسبیح دنیا میشه یه خونه ی تفریح نمیشی قاطیه ی سوژه ی حرفی تنها میری از گوشه ی تصویر خوشی میاد دنبال تو چون تو ساخته شدی تو کوره ی سختی