من ونیم که

من اونیم که سایه ام نداشت دلش رو توی کوچه جا گذاشت همون که تو دلش عشق مارو کاشت غیر از این سکوت چیزی برنداشت من اونیم که گریه می کنه همون که بغض و ول نمی کنه همون که هیچکی باورش نکرد اشک و عاشق گونه می کنه صدام که سر به آسمون کشید، دلای عاشق و به این جنون کشید خدا ببخشه اونو که نموند که قلب سادمو اون به خون کشید عشق ادعا سرش نشد، آخرش نشد که یاد من بره آسمونو باورش نشد ، کبوترش نشد دوباره بپره من اونیم که خیره رو دره، خوشیشو میده غصه می خره که حالش از همیشه بدتره دل نمیده و دل نمی بره کسی که با کسی قدم نزد تو خونه عکسی غیر غم نزد سری به قلب عاشقم نزد اونکه رو دلم زخم کم نزد صدام که سر به آسمون کشید، دلای عاشق و به این جنون کشید خدا ببخشه اونو که نموند که قلب سادمو اون به خون کشید عشق ادعا سرش نشد، آخرش نشد که یاد من بره آسمونو باورش نشد ، کبوترش نشد دوباره بپره