ماهه عشق (فت محمد صمدی)

دوباره باز محرم اومد از راه پر از بغض و پر از خجالت از آقا دوباره گریه هام تا آسمون میرن تا وقتی که چشام میگیره نور ماه خجالت میکشم از چشم گریونم که پای حرف این اشکام نمیمونن دوباره چشم من از گریه لبریزه ولی قلبم پُر از گناهه میدونم دلم رو سیاهه دورش زنجیره و پُرِ گناهه واسه نور خدا چشاش به راهه اُمیدش به کرم ماهه دلم رو سیاهه دورش زنجیره و پُرِ گناهه واسه نور خدا چشاش به راهه اُمیدش به کرم ماهه السلام علیک یا اباعبدالله و علی الارواح التی حلت بفنائک دادو بیداد دادو بیداد چشام خیره موندن به این نور ماه هزار ساله که میگن نورش بپاست کی نورم بده بهتر از ماه عشق که لطف خدا جون به دیوونهاش واسه من رسیدن به دامانتون یچیزی شبیه روپا بودنه واسه قلب من تو شاهی،بکن میبینی که کارم گدا بودنه دلم رو سیاهه دورش زنجیره و پُرِ گناهه واسه نور خدا چشاش به راهه اُمیدش به کرم ماهه دلم رو سیاهه دورش زنجیره و پُرِ گناهه واسه نور خدا چشاش به راهه اُمیدش به کرم ماهه