چشماش

خودم بودم با تنهاییم با حسرت های رویاییم خودم بودم ولی دلخوش به دور از عشق آدمکش خودم بودم ولی آزاد غریب افتاده و آباد اگه کم داشت اگه کم بود ولی دنیام بستم بود یهو چشماش پیدا شد یهو دنیام زیبا شد یه چیزایی بهم گفت و همه خوابامو آشفت و زدم از زندگیم بیرون زدم بیرون از دنیام از اون لحظه از اون موقع هنوز اینجام زدم از زندگیم بیرون زدم بیرون از دنیام از اون لحظه از اون موقع هنوز اینجام یهو رفت و زمستون شد هوا بد شد دلم خون شد یهو دستام خالی شد یهو بدجور حالی شد کنارش عمرو سوزوندم یهو رفت و خودم موندم خودم موندم ولی ناخوش کنار عشق آدمکش خودم موندم با کلی اه هزارتا شهر بدون ماه خودم موندم با ویرونی دیگه باقیشو میدونی به هر سمتی بگی رفتم به هرکس که بگی گفتم یه جورایی همه بو بردن از دنیای آشفتم به هر سمتی بگی رفتم به هرکس که بگی گفتم یه جورایی همه بو بردن از دنیای آشفتم