غروب

غروب اومد ولی بازم چراغ خونه روشن نیست چقد این صحنه غمناکه نه اینجا خونه من نیست ازین شب گریه ها کم کم شدن چشمای من کم سو تو این تنهایی می میرم خدا پس یار خوبم کو؟ کجاست اون شونه هایی که یه عمر مهر نمازم بود؟ کجاست اونیکه لبخندش یه عمر تنها نیازم بود؟ هوای چشم من بازم شده ابریو بارونی خدایا حالمو امشب فقط تویی که می دونی از اون روزی که تنها رفت شده دلواپسی کارم نمیشه باورم با اون یه دنیا فاصله دارم