آواره

اگه چشمات بباره قدّ دریا اگه بارون بشه قلب سیاهت بازم آواره‌ی عشقم می‌مونی بازم آواره می‌مونه نگاهت می‌گفتی من برم آروم می‌گیری می‌گفتی که عذاب زندگیتم حالا من نیستم، آرامشت کو؟ هنوزم اضطراب زندگیتم تو دنیای منو از من گرفتی تو رو تو آرزوهام طرد کردم دلی که تا خود دلبستگی رفت تو دنیای جدیدم مرد کردم من و تو مال یک دنیا نبودیم تموم حسّ من تغییر کرده از اون روزی که از من دل بریدی غرورم بین حرفام گیر کرده