وصیت نامه

اینترو نه اعتقاد به خودم ، نه اعتقاد به خدا ، آره اشتباهه دعا ، ولی انتها به خود آ هر کی به نحوی در میره از پیشت نمی خواستم درگیره من شی ، دست و پات به زنجیره مشتی غرق آرزو ، نگاه به آبِ جوب ، یه خواب ساده بود ، یه آه به جای دود نمی خوام رُک بگم ، به چند نفرم فحش بدم ، چون ماه میمونه پشت ابر ورس 1 شده بی خونه تر از خدا ، میخونه فقط دعا ، دیوونه تر از شما ، چی توقع داشت ؟ بهتره وقتی بگذره درسی واسه من و تو شه تا که سخت نگذره یه وقت خواب شب و صبحت چرت و پرت حرفام ، نه ، کم شدن باز دردات ، نه ثانیه به ثانیه تو ظلم شده بهت ، بابت چی هی دم به دقیقه شکر کنه زرشک من شدم یه بُت جلوت ، با بوی خوب ادکلن نه حرف نزن من از همین جا باز میخونم تند و تند هی به من گفت دیوونه اون کسی که یه چند خط از حرفام و شنید ولی دردارو که دید ، هیششش ، پویار نگو از درد از حسرت از بد بخت از آدم بیچاره از مادر بیماره همون رفیق بیکارت ، من حرف دارم هنوز و بیتم هی میگه میخوامت کروس می دونی دیوونه با کیه ها ؟ ، می مونی میونه ثانیه ها غرق تو لحظه لحظه ها زندگی چه سخت داش من رفتم کوله بار و بستم خستم از زمونه من رفتم از خزون این بهار تاغم نمونه ورس 2 مرد نشدم با سیگار ، با دیدن نامردی ها سیگاری شدم از تموم آرزوهای بچگی فقط بزرگ شدم ، نیا به این دنیا زندگی رو دور چپه ، می پیچونه خودش و به دور تنت دلم و شکستن ، من دلا رو میشکنم ، گناهشم پای اونا که دلم و شکستن تاوان من یک کلوم ، کلاغ تو قصمون ، قبوله من باختم به زندگی به خودم به آدمای دورم ، اینم حرفای سرد واسه آخرای عمرم هرکی جا من بود تو نقش من بود ، تا الان 70بار اومده بود خم به ابروش آره ساده بودم باختم باغمون و ساختم تو رویام ، چیزایی که نبوده تو دنیام اینجایی که هستم یا تقصیره منه یا تقدیره منه ، خب به هر حال جفت پاهام به زنجیره غمه بلند شو خنده هات بمونه واسه وقت بعد ، تو سعی کن زجه هات بمونه واسه اهل زجر دارایی من یک خونواده رفیقام و ماهیم که توی آبِ قلم و ورق و آرشیو موزیک و عکسای بابام که رفته حالا چند روزه زندگی وضعیتم باشه پیش خودت کروس می دونی دیوونه با کیه ها ؟ ، می مونی میونه ثانیه ها غرق تو لحظه لحظه ها زندگی چه سخت داش من رفتم کوله بار و بستم خستم از زمونه من رفتم از خزون این بهار تاغم نمونه اوترو خدایا یک مرگ بدهکارم و هزاران آرزو طلبکار یا طلبم را بده یا طلبت را بگیر