وصیت نامه

ورس 1 دوباره آروم آروم ، تنهام زیر نور ماهُ ستاره ها خوش رنگ ، ولی بهتره بوی بارون کی گایید گوره مارو ، با اسم و رسم قانون که دادیم کلی تاوون ، نهایت شدیم نابود بزن تو جبرئیل ، خیلی وقتِ زنده ایم بَرده ایم و خسته ایم و کلی دل شکسته ایم شدیم شبیه سنگر ، تیر خورده شد کمین که قلب مارو ندید ، حرف مارو کس نفهمید هیپ هاپ زندگی ، با سیگارو دوده بعد نهایت سکته ای که پاک کردش این بدن آب دریا شور بود و ماهیاشم مثل زهر تو فال مثل قبر ، محالِ جنده شن محالِ نصف شب ، یه حرفی بت بگم رک و منطقی که بعده من هم زندگی ادامه داره فرقی داره مگه باشه عشق؟ بکارت ؟ طهارت ؟ مرده داشِ ت عین زیدش ابرو داره داشی حیف قصه هامون نفله بشه چی میشه یک شب نیوفتم یاد قرضم ، یاد شهرم یادی از من منم که یاد ندارم 25 سال تخماتیکی جز یه حسرت ورس 2 من از این دنیا نیستم آدمِ تاریکی هام ، من توی رویا دیدم دستم باشه دستِ یک یار ندیدم روز خوش روی سنگُ قبر خشکم ، بنویس با مداد ضربه خوردم من یه مرد مُردم من یه سنگ خفته ام من یه درده مبهم ، من یه ترکش خورده ام ااااه شهیدم ، شهیده مرگ مغزی ، هیپ هاپ و درده قلبیم بیدار با زنگ تفریح ، بیمار از عمری تاخیر ، بیزار از جنگِ فرضی ندیدم ، ندیدم مردی باشه گیره دستی وصیت ، نصیحت من نباشم شکر ، ها! تفسیرم بُکنند بزار آب زندگی بپاشه توی مغزم حامل شه ؛ عامل شه ، فکر ده تا مثل من کامل شه بدونه پای صندوق نباختیم ما ، پای سند باختیم این زندگیمون من پای بردگی نرفتم ، ولی تو بمون هنوز و زندگی کن