باید بری گلم، پایان قصت ِ بخشیدنم فقط از روی عادت باید بری گلم، این حرف آخره عاشق گناهت و از یاد می بره بخشیدمت برو، خونم حلال تو شب گریه سهم من، گلخنده مال تو بخشیدمت برو، اما بدون من اسم منو از این آزار خط بزن وقت جدایی، وقت خداحافظی وقتی که از به من، دل بستن عاجزی هرچند رفتنت، برگشت غمه هرچند زندگی بی تو جهنمه دورم قفس زدی، بی بال و پرشدم تا دورتر شدی، دیوونه تر شدم موندم به پای تو، تا آخرین نفس زنجیری تو و پا بند این قفس از اشتیاق من یک لحظه کم نشد من با تو بودن و می خواستم نشد صد بار کُشتی و نفرین نمی کنم عشق قدیمی و نفرین نمی کنم
