حسرت

یاد چشمات که میوفتم ؛ می خوام از غصّه بمیرم می خوام از کُنج خیالم ؛ دستِ گرمتو بگیرم ولی انگار حسرت اینجا ؛ تنها یادگار از تو طرح چشمات توی خوابم ؛ تنها باقی مونده از تو یاد خنده هات هنوزم ؛ می کشه آتیش به جونم می خوام از خودم جُداشم ؛ ولی اِنگار نمی تونم می دونم خواست خُدا بود ؛ که من عاشقِ تو باشم ولی اون خُدا چرا خواست ؛ ( که من از دلم جُدا شم ) وقتی چشمامو می بینم ؛ که دیگه یاری ندارن می خوان از غصّهُ تنهایی و پر پر شُدن دلم بِبارَن وقتی اشکامو می ریزم ؛ زیرِ پاهات که تو باشی محضِ آخرین تمنا ؛ نشه از دِلِ من و خودم جُدا شی ولی انگار حسرت اینجا ؛ تنها یادگار از تو طرح چشمات توی خوابم ؛ تنها باقی مونده از تو