حرفه رفتن

از اون روزی که حرف رفتن و زدی یه آسمون بارون تو چشم من نشست به یاد خاطراتمون بغض کردم . چشات بستی رو منو دلم شکست از اضطراب رفتنت شبا رو من کابوس می بینیم و از خواب می پرم دست خودم نیست برام دشواره که از این همه عشق و علاقه بگذرم از این خونه نرو، پا رو دلت نزار فراموشم نکن، منو یادت بیار از این خونه بری دلت منو نخواد خدا میدونه که چی به سرم میاد به هر دری زدم که تو، دوباره عاشقم بشی بهم بگی بی انتها دوست دارمت درای قلبت رو نبند، اینجوری به حالم نخند تورو شبیه قصه ها دوست دارمت