تنهائی

توُ کوچه هایِ پیرِ شهر توُ خونه هایِ کاه گلی هیشکی نمونده نازنین نه عاشقی , نه عاقلی توُ کوچه هایِ بی صدا قناریا کور و کَرَن دستا همه به نرخِ جون یه سفره نون و می خرَن دلقکِ پیرِ شهرمون گُم شده توُ ویرونه ها قدّاره ها بازیگرن کُنجِ تماشاخونه ها هیشکی نمونده نازنین غیرِ من و نگاهِ تو بذار تا آروم بگیرم توُ چشمایِ سیاهِ تو توُ شهرِ من , پرنده ها آواز و از بَر نمی شَن نه عشقی هست , نه عاشقی مَردا قلندر نمی شن