قسی منو سیگارو شبو پیادرو

Verse1 قصه ی منو سیگارو شبو پیاده رو از اونجایی شروع شد که دیدم میاد جلو یه سایه بدون روح یه عاجز یه نصفه جون یه عابر که زله بود ردش یه لایه دود به ارتفاع قدش حقش این نبود که بی پناهه شب شه نگاش به من بترکه بغض بپاشه اشکش نشست نشستم 2 نخ یه فندک شد شروع قصه های تلخ مززه از سر چی شده؟ درد دارم زبونم بستست خستم از نگاه هرزِ ادمای دلقک ساعتای مصرف ناله های بچه م دلیل تن فروشی های منه هرزست تو هم ازم نگذر ازم نگذر گذشته نگذشت گذشتو حقم به نا حق خورده شد میشدم ترد سرد بد بخت اینا واسم عقده شد میگفتو هق هق هق هق اینجا با اشک شسته شد همه چی میسوخت سیگار من قلب میخواستم رد شم از شب شمعم کج رفت حسرت نخور شاهپرک هنوز وقت هست Verse2 تو پاکی پاک تر از دل اون بچه که واسه سیر کردنش سیر دادی زیر خوابی میشماری ثانیه ها بگذره هرز اونایین که بجای بچه ت با سینَت ساعتی بهشون شیر دادی بی خود خدا خدا کردی فقط آهش ار اومد درد مال همست یکی مثل تو آشکار یکی هم مثل من که هیچوقت هیچجا اشکام واضح نبودن هرکی گفت عشق من گفتم عمرا گفت خل وضعم گفتم پختم گفتم گفتن/گفتن گفتم/گفتم گفتن فایده نداره اخه لعنتی چی میدونی پای این یه کلمه عمرم مفت رفتو کاری کرد باهام که خالی نشدم حتا با صد تا جمله م ازش بریدم به شب سیگارو پیاده رو پشتم شد گرم اونشب عشقو تو اشک یه زن که زندگیش بود لبخند یه بچه حس میکردم فهمیدم عشق بد نیست معشوقه هرزستو دلیله اینه که شبا ول میگردم ادما عجیبن ظریفن در این حد که هر بار میشکنن باز دل میبندن شخصیتشون واضح نیست اصلا من از حسی مینالیدم که یکی دیگه زندگیشو واسش سیاه میکرد بیراه میرفت زیر به ظاهر مردای شهر میخوابید بعد خودشو غرورشو میگ***دن