ادامه پوچ

موا بِرَم تَهنا بَشُم تَهنا فقط وا سایَه خو ساعت تلخ رفتنم مه خوب اَفَهمُم غایه خو دو روز ِتلخ زندگی قصّه ی درد و مُردِنَه اُمید یَک رو زندگی دنبال خو وا گور بُردِنَه ای دل دِگَه گولُم مَزَن مه بِشتِه گولِت ناخارُم برگشتِن اینین ای سفر دُمبال خو بِی تو نابَرُم آدم پوچی مثل مه کجا بِریْت که جاش بَشِه وا چه زَبُنی گپ بِزَنت تا یکی آشناش بَشِه موات از ایجا دور بَشُم جایی برم که چوک اَرُم غیر از خیال خوبِ خوم چیزی نَهَستَه تو سَرُم ای دل دِگَه گولُم مَزَن مه بِشتِه گولِت ناخارُم برگشتِن اینین ای سفر دُمبال خو بِی تو نابَرُم