تو که نیستی

تو مگه عاشق بارون نبودی کجایی ببینی بارون چشام کجایی ببینی که ابرک من این روزا بدجوری ابری هوام تو مگه عاشق پاییز نبودی کجایی ببینی پاییز تنم تو که نیستی به بهار زندگیم هر نفس رنگ زمستون می زنم تو که نیستی ببینی که قلب من بعد تو چه جوری از تنهایی مرد کسی که دوست داشتنش تایی نداشت منو به گریه ی بی صدا سپرد تو که رفتی بعد تو قصه تو اومد و گوشه نشین خونه شد خونه هم طاقت دوریتو نداشت آخر از نبودنت ویرونه شد تو که رفتی توی قلب من هنوز پره از شعرای عاشقانه بود هنوزم به یادت آواز می خونم تو که نیستی ببینی اما چه سود