مادر

شاید از دلسوزیات جا خورده باشم شاید برات صدامو بالا برده باشم ببخش همیشه واسه تو باعث دردم من آرزوهاتو برآورده نکردم نپرس چرا چشمای من از اشک تاره من انتخابم با بقیه فرق داره نگرد پی چیزای عادی تو وجودم من دختر یاغی و مغرور تو بودم گوشه ی پیرهن تو قایم میشدم زود دامن تو پاکترین بالش من بود هنوز پا به پام میای با بی قراری به روت نمیاری که زانو درد داری زندگیتو دادی نداری ادعاشم هیچوقت نتونستم مثه تو خوب باشم مثه تو حرف سرنوشتو بپذیرم بدی دیگران و نادیده بگیرم گوشه ی پیرهن تو قایم میشدم زود دامن تو پاکترین بالش من بود هنوز پا به پام میای با بی قراری به روت نمیاری که زانو درد داری