هم خونه

یه هم خونه برات بودم ، نه یه همدم تو که رفتی از این خونه منم مُردم یه جورایی دلت آشفته بود انگار میخواستی سقف این خونه بشه آوار چه راحت رد شدی از کوچه ی رفتن بهت حق میدم این بار قلبمو بشکن می فهمم که چرا از چشمت افتادم منی که عاشقی رو یادِ تو دادم به تو این خونه احساسِ قفس می داد ولی هرچی که بود ، به من نفس می داد خیال کردم که تا ابد تو رو دارم چقدر از آخر این قصه بیزارم چه راحت رد شدی از کوچه ی رفتن بهت حق میدم این بار قلبمو بشکن می فهمم که چرا از چشمت افتادم منی که عاشقی رو یادِ تو دادم