زنه دیوانه

با توام پنجره هان رونقِ این خانه چه شد آن زنِ دیوانه که رفت آن مردکِ دیوانه چه شد از مردِ شب آواره بگو بگو خورشید شبش کجاست از تسبیحِ عاشقانه ها بگو دانه به دانه چه شد آه خواب آلودگی بی تو در چشمِ عاشق نیاید تنها ماندم کسی جز تو شاید نشاید که آید پیدا شو شعله کن جانِ پروانه را عمرِ دیوانه دیری نپاید کجا می روی کمی بمان عشق زمینم نزن از آسمان عشق بیا به باران تکیه کن قدم قدم این پرسه را بیا بگیر از چهره ام غم و شب و تب هر سه را مرا به طوفان داده ای خودت کجایی