بیقرار

تو کوچهای سرده شب مردی میخونه بی قرار تا با نگاهت بشکنه طلسمه سرده انتظار تو لحظهای انتظار چشمای من مونده به راه تا شبه من تموم بشه با خنده ی روشنه ماه تا شبه من تموم بشه با خنده ی روشنه ماه از شعره تنهای پرم, تو لحظهای بی کسی یه دریا بی قراریم وقتی تو از راه میرسی ای یاور همیشگی چیزی بگو حرفی بزن تنهاییم و ازم بگیر برس به داده دل من نگو تمومه عاشقه به خطه آخر رسیدن تو اینه عروسکا با یه اشاره میشکنن نگو که عاشقانه قصه ی تکراری شدن حتا دیگه اینه ها انگار یه قابه خالین وقتی که حتا یه نفر به فکره عاشقانه نیست اسمه من و زمزم کن تو کوچهای شبه خیس برای هرچی عاشقه , تو عشقه و از نو بنویس برای هرچی عاشقه , تو عشقه و از نو بنویس ای یاور همیشگی چیزی بگو حرفی بزن تنهایم و اعظم بگیر برس به داده دل من