چه خوش است بوی عشق از نفس نیازمندان دل از انتظار خونین، دهن از امید خندان نظری مباح کردند و هزار خون معطر دل عارفان ببردند و قرار هوشمندان اگرم نمی پسندی ، مدهم به دست دشمن که من از تو برنگردم به جفای ناپسندان اگر از کمند عشقت برهم، کجا گریزم؟ که خلاص بی تو بند است و حیات بی تو زندان نفسی بیا و بنشین، سخنی بگوی و بشنو که قیامت است چندین، سخن از دهان چندان
