آرزوی خام

گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد بسوخت در این آرزوی خام و نشد به لابه گفت شبی میر مجلس تو شوم شدم به رغبت خویشش کمین غلام نشد پیام داد که خواهم نشست با رندان بشد برندی و دردی کشیم نام و نشد رواست در بر اگر میطپد کبوتر دل که دید در ره خود پیچ و تاب دام و نشد در آن هوس که مستی ببوسم آن لب لعل چه خون که دردلم افتاد همچو جام و نشد بکوی عشق منه بی دلیل راه قدم که من بخویش نمودم صد اهتمام و نشد فغان که در طلب گنجنامه مقصود شدم خراب جهانی ز غم تمام و نشد دریغ و درد که در جستوجوی گنج حضور بسی شدم بگدایی بر کرام و نشد هزار حیله برانگیخت حافظ از سر فکر در آن هوس که شود آن نگار،رام و نشد