ای ترانه ساز تنها ای ستاره پوش خسته چرا بغض صد ترانه توی اندوهت شکسته پشت این شبای زخمی یه نفر نیست که بدونه سهم تو کنج قفس نیست قسمت تو آسمونه وقتی آغاز تو خط میزنه بودن منو بذار تا برات بگم قصه ی دل سپردنو وقتی تو رگهای تو نبض ترانه میزنه دل من مال توئه نگاه تو مال منه نگو فرصتی نمونده واسه ی نفس کشیدن واسه عاشقونه بودن خواب آسمونو دیدن نگو دیره واسه رفتن تو هم از جنس عبوری مثل آینه رو به رومی مثل یک خاطره دوری
