ﻣﯿﺨﻮﺍﻡ ﺷﻌﺮ ﺑﻨﻮﯾﺴﻢ ﺗﻮ ﺁﯾﻔﻮﻧﻤﻢ ﻣﯿﻨﻮﯾﺴﻢ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﻭ ﮐﺎﻏﺬﻡ ﺧﺒﺮﯼ … ﻧﯿﺴﺖ ﺗﺎﺯﻩ ﺍﯾﻦ ﯾﮑﯽ ﻫﻢ ﻣﺜﻪ ﺧﻮﻧﻪ ﺧﻮﺑﻪ ﺭﻭ ﺑﯿﺖ ﻣﻐﺰ ﺩﺭ ﺭﻓﺘﻪ ﻣﯿﻨﻮﯾﺴﻢ ﺑﻌﺪﺍ ﺁﻗﺎ ﻧﺎﺩﺭ ﺯﯾﺮﺷﻮ ﻋﻮﺽ ﻣﯿﮑﻨﻪ ﻫﻪ ﻫﻪ ﻫﻬﻬﻬﻪ … ﻣﮕﻪ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﺁﻗﺎ ﻧﺎﺩﺭ ﺑﺮﯾﻢ … ﻣﻦ ﺍﺯ ﺍﻭﻥ ﺩﺳﺘﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺭﮐﻢ ﮐﻪ ﺭﺩ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﺨﻢ ﺭﻭ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﭘﺮﻡ ﻣﻦ ﻣﺘﻨﻔﺮﻡ ﺍﺯ ﺟﺎﯼ ﺑﻠﻨﺪ ﺗﻮ ﺯﯾﺮ ﺯﻣﯿﻨﻢ ﺑﺎ ﻫﻤﮑﺎﺭ ﮔﻠﻢ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺧﻮﺩﻡ ﺑﺎ ﻓﺮﺩﺍﯼ ﺩﻭ ﺭﻧﮓ ﻭ ﺣﺮﻓﺎﯼ ﺩﻭ ﭘﻬﻠﻮ ﺩﺭﺩﺍﯼ ﮐﻬﻦ ﺗﻮﯼ ﺗﻮﯼ ﮐﺎﺭﻣﻢ ﭘﺮ ﻧﺎ ﻣﺮﺩﺍﯼ ﮒ ﻭ … ﻫﻦ ﺑﺪ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﻭﻥ ﺁﺩﻣﺎ ﮐﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺗﻮ ﺍﻥ ﻫﻢ ﻣﺎﻝ ﺗﻮﺍﻡ ﻫﻢ ﻣﺎﻝ ﺧﻮﺩﻡ ﻫﻢ ﻣﺎﻝ ﻣﺮﺩﻡ ﻫﻢ ﻣﺎﻝ ﻫﻨﺮ ﻗﺼﺪﻣﻪ ﭘﯿﻠﻪ ﻫﺎﺭﻭ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﮐﻨﻢ ﻫﻪ ﻫﻪ ﺑﻪ ﮐﻤﮏ ﻣﺮﺩﺍﯼ ﺩﻭﺭﻡ ﻣﻦ ﻋﺎﺷﻖ ﺧﻮﻧﻮﺍﺩﻣﻢ ﻧﺪﺍﺷﺘﻢ ﺣﺘﯽ ﭘﻮﻝ ﮐﺎﺭﻣﻢ ﻭﻟﯽ ﺳﻌﯽ ﮐﺮﺩﻡ ﺳﺮﭘﻨﺎﻩ ﺑﺎﺷﻢ ﻣﻦ ﻋﺎﺷﻖ ﺧﻮﻧﻪ ﺳﺎﺧﺘﻨﻢ ﯾﻪ ﻭﻗﺘﺎﯾﯽ ﺑﻮﺩﻩ ﺻﺎﻑ ﻧﺮﻡ ﻭﻟﯽ ﺧﺐ ﺍﺯ ﯾﻪ ﺳﺮﯼ ﺗﻮﻟﻪ ﺻﺎﻑ ﺗﺮﻡ ﻧﻮﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﻭﻟﯽ ﻫﻨﻮﺯ ﺗﻮﯼ ﺭﺍﻫﻤﻢ ﻭ ﻣﻦ ﯾﻪ ﻏﻮﻝ ﻭﺍﺳﻪ ﻏﻮﻝ ﺁﺧﺮﻡ ﻭﻟﯽ ﺧﺐ ﺍﺯ ﯾﻪ ﺳﺮﯼ ﺗﻮﻟﻪ ﺻﺎﻑ ﺗﺮﻡ ﻣﻦ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﺣﺎﻝ ﻣﻬﻤﻮﻧﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ ﭼﻪ ﺣﺎﻟﯽ ﺩﺍﺭﻩ ﺯﻧﺪﻭﻧﯽ ﻣﻨﻮ ﮐﺎﺭ ﭘﻨﻬﻮﻧﯽ ﯾﻪ ﺟﻮﺭﺍﯾﯽ ﺧﻮﺩﻣﻮﻥ ﺁﺭﻩ ﮐﺮﻡ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﺣﺎﻝ ﺧﻨﺪﯾﺪﻥ ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ ﮐﻪ ﺑﺎﺧﺖ ﺩﺍﺭﻩ ﺟﻨﮕﯿﺪﻥ ﻣﯿﺪﻭﻧﻢ ﺩﺍﺭﻡ ﻓﺎﺯ ﺑﺪ ﻣﯿﺪﻡ ﻭﻟﯽ ﺧﺐ ﯾﻪ ﺳﺮﯼ ﭼﯿﺰﻭ ﺗﺎﺯﻩ ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ ﻣﻦ … ﺑﺎ ﭼﺸﺎﯼ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﯿﺪﺍﺭﻡ ﻣﻦ … ﺧﺴﺘﻪ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺁﺩﻣﺎ ﺑﺲ ﮐﻪ ﻣﯽ ﻧﺎﻟﻦ ﻣﻦ … ﺍﺯ ﺩﺭﺍﯼ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﯿﺰﺍﺭﻡ ﺣﺮﻓﺎﻡ ﺑﻪ ﺩﺭﺩﺍﻡ ﺑﺴﺘﮕﯽ ﺩﺍﺭﻥ ﻣﻦ ﺗﺮﮐﻢ ﺁﺫﺭﯼ ﻏﯿﺮﺗﯽ ﺟﺪﯼ ﻋﺎﺩﯼ ﻫﺮﮐﯿﻢ ﮐﻪ ﺑﺎﻡ ﻃﺮﻑ ﺷﺪ ﻣﻦ ﺯﯾﺮ ﺳﻮﺯﻥ ﺧﻮﺍﺑﯿﺪﻡ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﯾﻪ ﺳﺮﯼ ﺗﻮ ﺯﺭﺩ ﻧﺎﻟﯿﺪﻡ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡ ﺭﻭ ﺩﺳﺖ ﺭﺍﻩ ﻣﯿﺮﻡ ﻧﺸﺪ ﻭﺍﺳﻪ ﻫﻤﯿﻨﻢ ﺑﻪ ﺩﻭﺭ ﺩﺳﺘﺎ ﻣﯿﺮﻡ ﻋﺎﺵ ﺗﻬﺮﻭﻧﻢ ﺗﻮ ﺩﺭﺩﺍ ﻭ ﺳﺮﭘﺎ ﻣﻮﻧﺪﻧﺎﺵ ﺳﺮﻣﺎ ﻭ ﮔﺮﻣﺎ ﺑﻮﺩﻧﺎﺵ ﻣﺮﺩﺍ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺧﻮﺏ ﺗﺮﺍﺵ ﻋﺎﺷﻖ ﺩﻟﻬﺮﻩ ﺗﻮ ﺗﺮﺳﺎ ﻭ ﻟﺮﺯﺍ ﺧﻮﻧﺪﻧﺎﺵ ﻋﺎﺷﻖ ﺷﻌﺮﺍﻣﻢ ﮐﻪ ﺷﺐ ﺑﺨﻮﻧﻢ ﺁﺭﻭﻡ ﺑﺮﺍﺕ ﺯﻣﺰﻣﻪ ﮐﻨﯽ ﺑﺎ ﺍﻭﻥ ﻟﺒﺎﺕ ﺁﺭﻩ ﺻﺪ ﺭﻭ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﻣﻦ ﻭﺍﺳﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺭﻭﻧﺪﻧﺎ ﮔﺮﯾﻪ ﻫﺎﻣﻮ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﺍﺷﮑﺎﯼ ﺳﺮﺩ ﺑﺎ ﺍﻭﻥ ﻫﻮﺍ ﺑﺎﺭﻭﻥ ﻫﻮﺍﺭ ﺩﺍﻏﻮﻥ ﻓﺮﺍﺭ ﺩﻧﯿﺎ ﺗﺮﺱ ﺩﺍﺭﻩ ﺍﺯ ﺩﺍﻏﻮﻥ ﺗﺮﺍ ﺯﺣﻤﺘﺎﻣﻮ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﺧﺮﺝ ﻭﺍﺳﻪ ﻓﺮﺩﺍﻣﻮﻥ ﺩﺭ ﺁﺩ ﺩﺭﺱ ﺩﺍﺭﻩ ﺣﺮﻓﺎﻣﻮﻥ ﺑﺮﺍﺕ ﺍﺗﺎﻗﻤﻮ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﺗﺨﺖ ﻭﺍﺳﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻮﻧﺪﻧﺎ ﻫﯽ ﺍﻣﯿﺪﻭﺍﺭﻡ ﺑﻠﯿﻂ ﺑﺨﺖ ﻭﺍﺳﻪ ﻓﺮﺩﺍﻣﻮﻥ ﺩﺭﺁﺩ ﻣﻦ ﻭﺍﺳﻪ ﮐﺎﺭﯼ ﮐﻪ ﻧﮑﺮﺩﻡ ﻫﯿﭻ ﻣﻮﻗﻊ ﻣﻌﺬﺭﺕ ﻧﻤﯿﺨﻮﺍﻡ ﻣﯿﺪﻭﻧﻢ ﺍﮔﻪ ﻗﺪ ﻧﺒﻮﺩﻡ ﺯﻧﺪﮔﯿﻢ ﻣﺰﻩ ﺑﺪ ﻧﻤﯿﺪﺍﺩ ﻣﻐﺰﻩ ﺭﺩ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺭﻭﺑﻪ ﺭﻭﻡ ﯾﻪ ﭘﻨﺠﺮﺳﺖ ﯾﻪ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﻭ ﯾﻪ ﻓﻀﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺩﻟﻢ ﻧﻤﯿﺨﻮﺍﺩ ﯾﻪ ﺻﺪﺍﯼ ﺧﺴﺘﻪ ﺑﻨﺪﻩ ﺑﯿﮑﺎﺭ ﻣﻦ
پیشنهادات
