از این برون

چقد بو کردم هرشب پیرهناتو که با عطر تنت آروم شه دردم چقد هر شب بجای شونه ی تو نشستم رو لباست گریه کردم خودم میگم به عطرت به اتاقت به دائم دیدنت بد عادتم کن خودم میگم به حد مرگ خستم دارم دیونه میشم راحتم کن از این بارون از این کوچه از این آهنگ بیزارم از این که تو رهام کردی ولی بازم دوست دارم از این احساس که یه دنیاست ولی واسه تو بی معناست از این قلبی که له کردیش ولی بازم تورو میخواد دلم خستست از این بغضی که دائم با خودم دارم دوست دارم ولی بی تو از این احساس بیزارم تو دل سنگی تو بی رحمی تو این درد و نمیفهمی تو این حالی که من دارم تو با تقدیر هم سهمید