پناهنده

مثل ِ زنجیریا میمونم امشب ولی با قرص ِ خواب آروم میشی کسی جز تو کنار ِ من نمونده از امشب از منم محروم میشی چه سخته پا پیاده بی تورفتن چه سخته آدم از آدم جداشه چجوری قلبم و راضی کنم تا به قلبت زهر ِ تنهایی نپاشه پشیمونم اگه تورو شکستم چقدر این جدایی گریه داره شاید عکسهای ِ دوتایی بتونه تورو گاهی از این حالت در آره اگه دلتنگ شم تنگ ِ غروبا کنار ِ پنجره خیره بشینم واسه اینه که شاید اتفاقی تو این کوچه تورو بازم ببینم به آغوشم مگه محرم نبودی که آغوشت پناهندم نمیکرد منو شکستی اما این شکستن غرور و از وجودم کم نمیکرد گذشته تو سرم تکرار میشه کجا دنبال ِ آیندم بگردم؟! یه عمری سخت جنگیدم بمونم به رفتارت ولی عادت نکردم پشیمونم اگه تورو شکستم.چقدر این جدایی گریه داره شاید عکسهای ِ دوتایی بتونه تورو گاهی از این حالت در آره اگه دلتنگ شم تنگ ِ غروبا کنار ِ پنجره خیره بشینم واسه اینه که شاید اتفاقی تو این کوچه تورو بازم ببینم