کلافگی

کلافم ؛ با حرارت بدنم // به تو میدم علامت همه کارامو گذاشتم برا بعد // بد عادت شدم نیا عیادت من من ترسم برادر مرگ // رفتم فراتر از درد هستم در حالت جنگ // اما خستم درا بستست ورس 1: رسیدم به نقطک جوش // میخوام برم به یه نقطک دور که نخورم غصک پول // مثل آدمای بزدل و پوچ بخورم قرص روانی // برم تو شهرک ا پورشه سواری خانوم بازی کنم شبا مست کنم // پولامو خرج داف و بنگ کنم دیگه حتی نمیترسم و مراعات آدما رو نمیکنم // هنوزم احساساتم رقیقه اما اونا فکر میکنن که بی جنبم مدام از خونمون میزنم بیرون و بیشتر از 10 دقیقه// مغزم اجازه نمیده کنارت بشینه مثل مترسک ازم میترسن من هم اجازه نمیدم وارد حریمم بشن من واسه تو غریبم پسر تو دنبال من میگردی و منم دنبال یه مشت حقیقت تلخ من دنبال عادی بودنم // رفیقام میخوانم واسه خاکی بودنم فکر خدافظی از این رپ لعنتی میزنه گاهی تو سرم کروس: کلافم ؛ با حرارت بدنم // به تو میدم علامت همه کارامو گذاشتم برا بعد // برات درد شدم نیا عیادت من من ترسم برادر مرگ // رفتم فراتر از درد هستم در حالت جنگ // اما خستم درا بستست ( ×2 ) ورس 2: آه! دهک هشتاد رفت // روزای خوبمو نشمردم درد خوردم و زخم شستم // سرخوردم و افسردم همک روزای اوج من تو وطنم حسرت بود // من این روزا نمیتونم خودمو گول بزنم با چند خط پودر عصبی بودنو حس میکنی وقتی میخوایم با هم عکس بندازیم جلو من شروع میکنی فحش دادنو بعد گفتن از « زدبازی » ( ! ) // دوست داری منو دست بندازی میخندی وقتی من امضاء میدم به دوستت چون که شک بهم داری ، برا من یه خطکش داری هی منو آنالیز کن // بعد بگو میره بالا « پیشرو » سر تکون بده با ما میک رو ب// بدو برو پیشه مامانیتو بهتره فحش ندی / چون من مستقیم / ببینمت مشتری / مشت زنیم میشی تو یه مبتدی گه زدی / تو رپ مثل پشت سریت / کودنی بابا لقممی / میدم صبح « اوج علی » / تو رو بخوره با سس سریع باما دشمنی چون ما خوفتریم / مثل "مایکل جردن" گل زنیم / منو دور زدین اما هول نشین ترامادول نزن و خودزنی نکن غربتی // منتهی میشی به من دزدکی اینه آخرش ، تو کک زدی رضا بازسره مخش بازسره // تو رو کاشتتت همون ده ساله پیشو سه دفعه سرتو داد زده مثل واکسنه اون عرقه آسترش ، که هار نشه // وگرنه میبینی همک آدمای بدو مثل تو دار زده کروس: کلافم ؛ با حرارت بدنم // به تو میدم علامت همه کارامو گذاشتم برا بعد // برات درد شدم نیا عیادت من من ترسم برادر مرگ // رفتم فراتر از درد هستم در حالت جنگ // اما خستم درا بستست ورس 3: من آدم بدی نیستم // میدونی من معروفم به قوی زیستن اما تا کی باید این شرایط بدو با نیشخند طبیعیش کرد؟ بیشتر از دو ساله که درست به مادر خودم سر نزدم مدام رفیقام بیرون خونه مراقبمن // که گند نزنم من در عجبم که در لجنم خدا مگه به کی بدی کردم؟ // چرا وقتی من خوبتر میشم اوضاع میشه از این بدتر؟ فشار پایین و ترس / یه جای تاریک و تنگ / ستاره مدال خاریشو کند اونو پرت کرد تو تاریخورفت مثل آبی تو برف ( ! ) چقدره شبیه هم شدیم // تو غربت کشوره خودمون یه علیله غریبه الکلی اگه طبیبو ضریب صد کنی میشی غول دکتره با پول ک× کن // که با آمپول ک×خلت میکنه میگه آروم شو برو چه آسون خوب شدم من آروم شدم آره ، الان تو فضام دکتر... من دو ساعت دیگه باز خون شرشر میکنه تو مغزم // قل قل میکنه معده اثنی عشرم کروس: کلافم ؛ با حرارت بدنم // به تو میدم علامت همه کارامو گذاشتم برا بعد // برات درد شدم نیا عیادت من من ترسم برادر مرگ // رفتم فراتر از درد هستم در حالت جنگ // اما خستم درا بستست ( ×2 )