گریه کن تا اشک چشمات بریزه رو تن بارون مثل بارون که تو دریا گم میشه راحت و آسون منمُ عشق و نگاهت ساده از غمت گذشتم هرچی از نگفته ها بود گوشه دلم نوشتم روی این بلندیه غم وایسادم شاید بیفتم بغض مرگه توی سینم تو مقصری عزیزم گله کار دل من هرچی هست از توئه یا من یکمی حوصله از تو یا کمی فاصله از من از دو چشمی که نجیبه گِلِگی یکم عجیبه به لطافت ستارس اما دستات بی نصیبه همیشه گریه چشمات یه سوال بی جوابه واسه تو اگر یه راهه واسه من فقط عذابه از دو چشمی که میریزه خنده های عاشقونه نمیدونم غم و غصه س یا که لحظه ی جنونه روی این بلندی غم وایسادم شاید بیفتم تو مقصری عزیزم آره تو همین که گفتم
