بیتابی

کی جز خودش میدونه که عشق من جنونه با اینکه تنهام خالیه دنیا، کسیو جز اون نمیخوام شاید عادته که من طاقت دوریشو ندارم که بدون اون مث آسمون ابری میشم و می بارم وقتی اون نیست کنارم بسه این همه بی تابی واسه اونکه نمیدونه به یادشم حتی چون که چیزی از من دیگه حتی یادش نمیاد بسه این همه از همه طعنه شنیدن طعم شکستو تو آینه دیدن نه نه نه نه نه منو نمیخواد نمیشه باورم که چشاشو روم ببنده خودش میدونست واسه من این حس چقدر سخته و کشنده دیگه آرزوم با اسم اون همراهه همیشه دیگه این روزا بی اون رویاها واسم تعبیر نمیشه