سید دل

چه خوش صید دلم کردی بنازم چشم مستت را که کس مرغان وحشی را از این خوش تر نمی گیرد خدا را رحمی ای منعم که درویش سر کویت دری دیگر نمی داند رهی دیگر نمی گیرد گفتم غم تو دارم گفتا غمت سرآید گفتم که ماه من شو گفتا اگر بر آید گفتم که بر خیالت راه نظر ببندم گفتا که شب رو است او از راه دیگر اید چه خوش صید دلم کردی بنازم چشم مستت را که کس مرغان وحشی را از این خوشتر نمی گیرد