از کوچ ِ عاشقانهات گریه امانم را بُرید وقت ِ سکوت ِ آخرت کبوتر ِ خانه پرید طنین ِ غربت بار ِ تو در آسمان ِ شب زده گفت از نگاه ِ خسته ات در پیلهی رویاکده فریاد ِ تو،فریاد ِ من ستارههای ِ قعرنشین فریاد ِ ما چه بی اثر در سازهای ِ این زمین دقیقهها سرگشته اند،در انتظار دیگر صبوری تا کجا؟؟؟؟ من تشنه ام بر من ببار ای آشنا، مُردم از این دلواپسی خسته از این فاصله ها در شعله های ِ بی کسی از کوچ ِ عاشقانهات گریه امانم را بُرید وقت ِ سکوت ِ آخرت کبوتر ِ خانه پرید شاه ِ دلم، ماهی ِ من عاصی از این دربهدری عصیان ِ تو، فریاد ِ من مُشتی بر این بی خبری