پرندی غمگین

بگو چه مرگته که دوباره میخونی؟ دوباره بی فایدست، خودت که میدونی بگو چه مرگته که بازم پر از حرفی سراپا آتیشی، تو این شب برفی هنوز منتظری بیاد و یار تو شه بهار تو مرده دلت قدر خوشه پرنده ای اما اسیر کوچ خودت همیشه هم می رسی به هیچ و پوچ خودت نگاه به آینه بکن، چقدر شکسته شدی شکستنت اما چه بد شکسته شدی سحر تو راهه و تو دوباره بی تابی چه مرگته دل من؟ را نمی خوابی؟ نگو بهار چی شده پرنده ی غمگین برای هیشکی نخون، به پای هیشکی نشین