گلاسه چشمات

توی چشمات گیلاس فراوونه- بین موهات گلای پنهونه موجای شاعرانه گیسوت- شر شر بارونه تو ناودوونه توی چشمات گیلاس فراوونه- تو موهات جنگلای پنهونه وقتی هستی هوا عجیب می شه- هم زمستونه هم تابستونه زندگی صاف و روشنه، بسکه- چشات از جنس آینه شمعدونه امشب و توی خواب من سر کن- با تو خوابم ستاره بارونه توی چشمات عسل فراوونه- ولی دستات پر از بیابونه از تو که عاشقونه رد می شم- عطر تو آخرین خیابونه خنده هات از لبت که می ریزه- مثه برگریزونای پاییزه که می تونه تن و بلرزونه- می تونه ساقه رو بخشکوونه عقل دادم، برس به فریادم-گفتم از ساقه و اومد یادم ((وقتی می شینی ساقه های پات- به زمین نوبهارو می شونه)) توی چشمات عسل فراوونه- ولی دستات پر از بیابونه امشب و توی خواب من سر کن- با تو خوابم ستاره بارونه