قوربا

یکی رفت ، یکی موند / یکی درگیره گذشته یکیم ، مثل من / کل حرفاش 2 خط شعر توو روزا ، غروبا / دل به تنهایی میبنده همجا یه صداس که هیشکی دنبالش نگشته توو همه لحظهام / کسی نیست جز منو آسمونو بارونو قطرها تعجب نکن اگه روی مودت نیستم / یه نمه پرتم ، از دورو ورم چون خیلی سعی کردم احساساتی نشمو / یکی ازین 2 مسیرو اشتباهی نرم همجا تاریکو سیاه / لای ابرا ی ستاره بیدار که داریم کم کم باهم آشنا میشیم / بیخیال تنهاییا Someone went, one stayed , one is broken out One is like me, all of his talking's are 2 lines of a poem In the day or sunset he joins to the solitude everywhere is one voice that nobody has followed that At my all moments there is no-one except me, sky, rain and drops Don't be wonder if I am not on your mood. I am a little away from my world around Because I tried so much not to be emotional I never go wrong one of these two ways Everywhere is dark, between the clouds there is one awake star that we are knowing each other little by little, don't think about solitude