هنوزم تو خیابون دنبال سنگ ریزه میگردم تا دلم واسه بچگیام تنگ میشه میخندم هنوزم تو جیبم خورده جای برگ تراوله رستورانی که شام میخورم دکه فلافله هنوزم از رقص و فریاد و شلوغی بیزارم شبم با صدای فرهاد و فروغی بیدارم هنوزم به بازی زمونه قهقه میخندم و زیر دوش اب حموم و به چه چه میبندم هنوز با امید به آینده حسابی میکوشم از بی پولیم شلوارمو سه سالی میپوشم یه چند سالی میشه به امید فردا سرحالم یه چند سالی میشه که شب یلدا سر کارم همیشه خودمو از یه شخص لاشی سوا دیدم تو سلمونیم سرمو با ماشین تراشیدم همیشه با ورق و قلم تنها و ویلونم همیشه حباب میدم با چند کام ِ قلیونم مادر ، میگه من خودمو از درد و غصه کشتم کاش میدونست که با دعاش گرم و قرصه پشتم کاش میدونست نصیحت حرفاشو میگیرم کاش میدونست میمیرم تا اشکاشو میبینم زمونه هیچوقت یه فقیرو ندیده باشه راحت به امثالی چون من میگن فقیر با شرافت زمونه ما رو ترک و کرد و در سرشه طلاق زمونه جای شیر زده توو پرورش کلاغ همیشه دست به قلم و خط به ورق سیاه روزم همیشه رسم ادب و از بی ادب می اموزم کسی که گمراه شد ، دست به کار بی ابرو زد کسی که گمراه موند ، سر به راه بیابون زد هنوزم تو پیاده رو قدم که میزنم نونی دیدم میزارم گوشه لگد نمیزنم هنوزم پاتوق تفریحاتم رود خونه و نهره پاتوق ارامشمم تو زورخونه ی شهره من همیشه از اشک و گریه شدید خیس خیسم وقتی با تمام غرور از شهید مینویسم تو وجودمم ندارم از سابقه شکایت عشق داش آکل ¹ صادق هدایت هنوزم مینویسم و هست بیماری تو تنم من افتخار میکنم به ایرانی بودنم بدون نام ایران مساوی با رعشه ی بدنه هنوزم پلاک گردنم نقشه ی وطنه شم "D&G" اهل مدم نیسم "پوما" یه روز اینده همونی میشم که امروز می اندیشم تو هم بدون اینده همونه که بهش یقین داشتی همون نهالی که به طرز بهترین کاشتی پس آینده رو میشه به دید دیگر دید این سیب نارس کنار و سیب دیگر چید میشه نهال خوشبحتی رو در حومه ی خود کاشت میشه تلاش و کوشش و سر لوحه ی خود داشت ما آیندمون رو به طرز عالی ای میسازیم ما ایرانی ها همه رو به اتیه می تازیم اینده پر از رازه و ما ناجی ِ این رازیم نمره مال ماست تو این بازی ریاضی همیشه دست به قلم و خط به ورق سیاه روزم همیشه رسم ادب و از بی ادب می اموزم کسی که گمراه شد ، دست به کار بی ابرو زد کسی که گمراه موند ، سر به راه بیابون زد
