شبهای غم آباد

صدای ناله من تو صحن کوچه پیچید یکی نشنیده بگذشت کسی رندانه خندید دلم در تاب و تب بود علی صد سوز شب بود کلام یاس ونفرین مدامم ورد لب بود نبودم لحظه ای شاد تو شبهای غم اباد ز هجران تو فریاد نکردی از دلم یاد نکردی از دلم یاد ز هجران تو فریاد من تنها و دل سرد کشیدم نعره درد از این عشق دروغین از این رخساره زرد از این بی همدلی ها دلی دارم پریشان تو که هرگز نبودی ندیم ما غریبان نبودم لحظه ای شاد تو شبهای غم اباد ز هجران تو فریاد نکردی از دلم یاد نکردی از دلم یاد ز هجران تو فریاد دلم از جنس شیشه نزن بر ریشه تیشه نداره تاب تیشه به رغم تیرگیشه