اولین دوت (بستکی)

اوّلین دُت، اوّلین زن، اوّلین یارُم تو بُسِّش اوّلین گلبوتِه ی غم، اوّلین خارُم تو بُسِّش . اَز مِه لحظِه ی که نگاهُم ، اَ چَشِ مستِ تو واکَت هستی و بود و نبودُم، اَز زِرِ دست تو واکَت . راحتِ جونُم تو هسِّش، دینُ ایمونُم تو هِسِّش لیلی نامهربون روح مجنونُم تو هِسِّش . بهترین کار مو هِش تو، آخرین یار مو هِش تو اوّلین مهتاب روشن، تِه شُو ِتار مو هِش تو . مو همیشَه مبتلاتِم، مو همیشَه جون فَداتِم تو مُگَه بَر مو غریبَه، مو همیشَه آشناتِم . مو خَزون اَندر خَزونِم، تو بهار اندر بهارِش مو چُنِ خار بیابون، تو گُل سرخ اَنارِش