زنه زمستون

من زنم همزاد بارون همنژاد کوه و تیشه طعم شیرین یک آغوش معنی درخت و ریشه عطر من اگه بپیچه ذهن شعرات تازه میشه اگه دستامو بکارن سبز میشم تا همیشه من زنم که روح عشقو میسپره به سینه من من زنم مرهم درد دل عاشقای شبگرد تنم از جنس بهاره تو شبای کهنه و سرد تک درخت ایستاده تو حجوم وحشی درد اما تو عمق نگاهم یک قبیله بی کسی هست روی هر گوشه قلبم زخم بی هم نفسی هست من زنم زن زمستون زن شعرهای پریشون رو تنم زخم یه غربت تو چشام هوای بارون 　 من زنم همزاد بارون همنژاد کوه و تیشه طعم شیرین یک آغوش معنی درخت و ریشه عطر من اگه بپیچه ذهن شعرات تازه میشه اگه دستامو بکارن