کم میاارامت

همین که مینویسم و به واژه میکشم تو رو دوباره بار غم می شینه روی شونه های من همین که می شکفی مثه یه گل میون دفترم دوباره گرمی لبات رو بار گونه های من همین که میری از دلم قرار آخرم میشی دوباره زخم می خورم دوباره باورم میشی همیشه کم میارمت همیشه کم میارمت نمیشه که نبارمت همیشه کم میارمت همیشه کم میارمت نمیشه که نبارمت نمیشه که نبارمت گریه فقط کار منه تو اشکاتو حروم نکن به واژه ای نمی رسی این جوری پرس و جو نکن فاصله ها ماله منم تو فاصله نگیر ازم بمون که باورت بشه گریه نمیشه سیر ازم همیشه کم میارمت همیشه کم میارمت نمیشه که نبارمت نمیشه که نبارمت همیشه کم میارمت همیشه کم میارمت نمیشه که نبارمت نمیشه که نبارمت همین که مینویسم و به واژه میکشم تو رو دوباره بار غم می شینه روی شونه های من همین که می شکفی مثه یه گل میون دفترم دوباره گرمی لبات رو بار گونه های من همین که میری از دلم قرار آخرم میشی دوباره زخم می خورم دوباره باورم میشی همیشه کم میارمت همیشه کم میارمت نمیشه که نبارمت همیشه کم میارمت همیشه کم میارمت نمیشه که نبارمت نمیشه که نبارمت