توی جاده زیر رگبار نبریدن تا رسیدن مثه موج لب ساحل پر از پرم از لحظه دیدن روح پرواز توی رگهام شوق زندگی به من داد تا رسیدن به خود من بی اثر بود زوزه ی باد حالا خورشید روبرومه ، دیگه فصلٍ سایه مرده جاده ها دیگه تمومن یکی تنهاییمو برده حالا باید باورم شه ، آسمون ابری نداره دیگه فانوسی نمیخام ماه آسمون بیداره
