فردا

یه جغد تنها رو دیوار شب می ‏شینه از اونجا همیشه همه جا رو می ‏بینه جغده تو فکر پریدن از رو دیواره تو خواب و رویا هاش همینو می‏ بینه قصّه ‏اش خیلی درازه، پر از سوز و گدازه حتّی تو رویاهاش هم، به سایه‏ ها می ‏بازه حالا فکر کن جغده عاشق دریا شده از شوق دیدنش دو تا چشاش وا شده حالا فکر کن جغده هی می‏ خواد پر وا کنه تا می یاد بپره می ‏بینه فردا شده جغده رو دیوارا می ‏مونه تا همیشه شعر دریاها رو می‏ خونه تا همیشه جغده می‏ دونه فردا یه تکرار تلخه امّا باز منتظر می ‏مونه تا همیشه