کاش از اول

ﮐﺪوم ﮐﻮﻫﯽ ﮐﻪ ﺧﻮرﺷﯿﺪ از ﺗﻮ دﺳﺖِ ﺗﻮ ﻣﯽ ﺗﺎﺑﻪ ؟ ﭼﺸﻤﻪ ﭼﺸﻤﻪ اﺑﺮِ اﯾﺜﺎر، روی ﺳﯿﻨﻪ ی ﺗﻮ ﺧﻮاﺑﻪ ﺗﻮ ﮐﺪوم ﺧﻠﯿﺞِ ﺳﺒﺰی، ﮐﻪ ﻋﻤﯿﻖ اﻣﺎ زﻻﻟﻪ ؟ ﻣﺜﻞ آﯾﻨﻪ ﭘﺎک و روﺷﻦ، ﻣﻬﺮﺑﻮن ﻣﺜﻞِ ﺧﯿﺎﻟﻪ ﮐﺎش از اول ﻣﯽ دوﻧﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺻﻨﺪوﻗﭽﻪ ی ﻗﻠﺒﺖ ﮐﻠﯿﺪی داری ﺑﺮای درای ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﺴﺘﻪ ﮐﺎش از اول ﻣﯽ دوﻧﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﺗﻮ دﺳﺘﺎی ﻧﺠﯿﺒﺖ ﻣﺮﻫﻤﯽ داری ﺑﺮای زﺧﻢِ اﯾﻦ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺧﺴﺘﻪ ﺗﻮ ﺑﻪ ﻗﺼﻪ ﻫﺎ ﺷﺒﯿﻬﯽ، ﺳﺎده اﻣﺎ ﺣﯿﺮت آور ﺷﻮقِ ﺗﮑﺮارِ ﺗﻮ دارم، وﻗﺘﯽ ﻣﯽ رﺳﻢ ﺑﻪ آﺧﺮ ﺗﻮ ﭘُﻠﯽ، ﭘُﻞِ رﺳﯿﺪن، روی ﮔﺮداﺑﻪ ی ﺗﺮدﯾﺪ ﻣﻨﻮ رد ﻣﯽ ﮐﻨﯽ از رود، ﻣﻨﻮ ﻣﯽ ﺑﺮی ﺑﻪ ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﮐﺎش از اول ﻣﯽ دوﻧﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺻﻨﺪوﻗﭽﻪ ی ﻗﻠﺒﺖ ﮐﻠﯿﺪی داری ﺑﺮای درای ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﺴﺘﻪ ﮐﺎش از اول ﻣﯽ دوﻧﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﺗﻮ دﺳﺘﺎی ﻧﺠﯿﺒﺖ ﻣﺮﻫﻤﯽ داری ﺑﺮای زﺧﻢِ اﯾﻦ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺧﺴﺘﻪ