وقتی تو با من نیستی

وقتی تو با من نیستی از من چه می ماند vaghti to baa man nisti az man che mimaanad از من جز این هر لحظه فرسودن چه می ماند az man joz in lahze farsudan che mimaanad از من چه می ماند جز این تکرار پی در پی az man che mimaanad joz in tekraare pey dar pey تکرار من در من مگر از من چه می ماند tekraare man dar man magar az man che mimaanad غیر از خیالی خسته از تکرار تنهایی gheyr az khiaali khaste az tekraare tanhaayi غیر از غباری در لباس تن چه می ماند gheyr az ghobaari dar lebaase tan che mimaanad از روزهای دیر بی فردا چه می آید؟ az ruz haye dire bi fardaa che mimaanad از لحظه های رفته ی روشن چه می ماند؟ az lahze haaye rafteye rovshan che mimaanad? وقتی تو با من نیستی از من چه می ماند vaghti to baa man nisti az man che mimaanad از من جز این هر لحظه فرسودن چه می ماند az man joz in har lahze farsudan che mimaanad از من چه می ماند جز این تکرار پی در پی az man che mimaanad joz in tekraare pey dar pey تکرار من در من مگر از من چه می ماند tekraare man dar man magar az man che mimaanad از من اگر کوهم، اگر خورشید، اگر دریا az man agar kuham, agar khorshid ,agar daryaa بی تو میان قاب پیراهن چی می ماند bi to dar miaane ghaabe piraahan che mimaanad بی تو چه فرقی می کند دنیای تنها را bi to che farghi mikonad donyaaye tanhaa raa غیر از غبار و آدم و آهن چه می ماند gheyr az ghobaar-o aadam-o aahan che mimaanad وقتی تو با من نیستی از من که می پرسد vaghti to baa man nisti az man keh miporsad از شعر و شاعر جز شب و شیون چه می ماند az she'r-o shaaer joz shab-o shivan che mimaanad وقتی تو با من نیستی از من چه می ماند vaghti to baa man nisti az man che mimaanad از من جز این هر لحظه فرسودن چه می ماند az man joz in har lahzehh farsudan che mimaanad از من چه می ماند جز این تکرار پی در پی az man che mimaanad joz in tekraare pey dar pey تکرار من در من مگر از من چه می ماند tekraare man dar man magar az man che mimaanad