آواز (سنتور)

از باغ میبرند چراغانیت کنند.... تا کاج جشنهای زمستانیت کنند پوشانده اند صبح تو را ابرهای تار .... تنها به این بهانه که بارانیت کنند ای گل گمان مبر به شب جشن میروی... شاید به خاک مرده ای ارزانیت کنند یوسف به این رها شدن از چاه دل مبند ... این بار میبرند که زندانیت کنند یک نقطه بیش فرق رجیم و رحیم نیست .... از نقطه ای بترس که شیطانیت کنند آب طلب نکرده همیشه مراد نیست .... گاهی نشانه ایست که قربانیت کنند