درک (فت حسین پناهی) (ربات رمیکس)

دل بده تا پته دلمو واست رو کنم می دونی؟ همیشه این دلم به اون دلم میگه دِکی تو این دنیای هیشکی به هیشکی این یکی دستت باید اون یکی دستتو بگیره ورنه خلاصی خلاص! اگه این نبود حالیت می کردم که کوهها رو چه طوری جابجا می کنن استکانها رو چه جوری می سازن سرد و گرم و تلخ و شیرینش نوش جان من یاد گرفتم چه جوری شبا از رویاهام یک خدا بسازم ودعاش کنم : که عظمتتو جلال امشب هم گذشت و کسی ما رو نکشت! بعدش هم چشما مو میبندم و دلو می سپرم به صدای فلوت یدی کوره که هفتاد سال تمومه عاشق یه دخترچارده ساله بوره ! منم عشق سیاهمو سوت می زنم تا خوابم ببره تو ته تهای خواب یه صدای آشنایی چه خوش میخونه بشنو..... هی لیلی سیاه اینقدر برام عشوه نیا تو کوچه... تو گذر... تو سر تا سر این شهر هرجا بری همراتم سگ وسوتک می دونه کشته عشوه هاتم