دنیای آشفته

دوباره چشم وا کردم/ به این کابوس بیداری. دوباره صورتک‌ها و / تفاوت‌های تکراری. هجوم آدم و آهن / تو این تکرار بی‌پایان. نمی‌دونن کجا میرن / نمی‌دونن که چی می‌خوان. دارم سرگیجه می‌گیرم / از این دنیای آشفته. تو عکسایی که می‌گیرم / جهان برعکس می‌افته. مسیر آرزوهام‌و / دارم گم می‌کنم کم‌کم. دارم سرگیجه می‌گیرم / میون این همه آدم. زبون قصه، خاموشه / «چراغ رابطه، تاریک». چه شیرین‌ان همه از دور / چقد تلخند از نزدیک. دلم می‌خواس می‌رفتم / یه جایی دور از آدم‌ها. دلم می‌خواس می‌رفتم / نمی‌دونم کجا اما. دارم سرگیجه می‌گیرم / از این دنیای آشفته. تو عکسایی که می‌گیرم / جهان برعکس می‌افته. مسیر آرزوهام‌و / دارم گم می‌کنم کم‌کم.