اشارته نظر

نشود فاش کسی آنچه میان من و توست. تا اشارات نظر نامه رسان من توست. گوش کن با لب خاموش سخن می گویم. پاسخم گو به نگاهی که زبان من و توست. نشود فاش کسی آنچه میان من و توست. تا اشارات نظر نامه رسان من توست. گوش کن با لب خاموش سخن می گویم. پاسخم گو به نگاهی که زبان من و توست. روزگاری شد و کس مرد ره عشق ندید. حالیا چشم جهانی نگران من و توست. گرچه در خلوت راز دل ما کس نرسید. همه جا زمزمه عشق نهان من و توست. گو بهار دل و جان باش و خزان باش ،ارنه. ای بسا باغ و بهاران که خزارن من و توست. این همه قصه فردوس و تمنای بهشت. گفت و گویی و خیالی ز جهان من و توست. نقش ما گو ننگارند به دیباچه عقل. هرکجا نامه عشق است نشان من و توست. سایه زاتشکده ماست فروغ مه مهر. وه از این آتش روشن که به جان من و توست.