بغض پاییزی

Mostafa Nour Mohammadi – Boghze Paeizi مصطفی نورمحمدی بنام بغض پاییزی : بغض پاییزی ابرم … بغض یک غروب غمناک ! شاهد شکستن من ، قطره ی بارونِ رو خاک غربت هر چی غروبه ، غم هر چی ابر دنیاست کوله بار این غریبه ، جاده ی در به دری هاست میون تنهای دنیا ، شده تنهایی نصیبم کاش که بودی و میدیدی ، اینجا بی تو چه غریبم ! کاش که میدونستی بی تو ، مرگ تدریجیِ هستیم یاد تو تنها رفیقه ، توی هوشیاری و مستیم من هوای گریه کردن ، تو صدای گریه ی من ! یاورِ خوب و نجیبم ، بی تو من خیلی غریبم … بی تو هر لحظه یه درده ، هر نفس زخم کشنده تنها با گفتن اسمت ، رو لبام میشینه خنده آخ که این فقط یه لحظه ست ، بعد اون هاهای گریه ست ! جای هر آواز اینجا ، هر صدا صدای گریه ست … من هوای گریه کردن ، تو صدای گریه ی من ! یاور خوب و نجیبم ، بی تو من خیلی غریبم …